Οι πολιτικές δολοφονίες ξαναέγιναν κανονικότητα - Καθηγητής Χάρβαρντ: «Κοιτάξτε τι θα συμβεί»

Θυμόμαστε τι συνέβη μετά τον Α’ ΠΠ στον Γερμανό αυτοκράτορα Γουλιέλμος Β΄, τον άνθρωπο που αιματοκύλησε τον κόσμο το 1914; Του επετράπη να ζήσει ατιμώρητος σε ένα κάστρο στην Ολλανδία.

100 χρόνια μετά, όμως, η εξολόθρευση πολιτικών αρχηγών και οι πολιτικές δολοφονίες έχουν μπει για τα καλά στην ατζέντα κυβερνήσεων.

Όπως προκύπτει από τον καθηγητή Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, Στήβεν Γουόλτ, φαίνεται πως ο παλιός κανόνας ότι οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να στοχοποιούν τους ξένους ομολόγους τους είναι προφανώς σε «μηχανική υποστήριξη».

Με αφορμή τη δολοφονία του influencer Τσάρλι Κερκ και την αποτυχημένη προσπάθεια του Ισραήλ να σκοτώσει ορισμένους κορυφαίους αξιωματούχους της Χαμάς βομβαρδίζοντας το Κατάρ, ο Γουόλτ κάνει λόγο στο Foreign Policy, για δύο πράξεις σύμπτωμα της ευρύτερης διάβρωσης των κανόνων στη σύγχρονη πολιτική, τόσο μεταξύ κρατών όσο και στο εσωτερικό τους, και ιδίως της τάσης να αντιμετωπίζεται η δολοφονία ως θεμική πολιτική τακτική.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m1"); }); Υπενθυμίζει ακόμα και επί εποχής Ναπολέοντα Βοναπάρτη, αλλά και κατά την διάρκεια των φρικτών Παγκόσμιων Πολέμων τηρήθηκε ο κανόνας της αποφυγής δολοφονίας αξιωματούχων.

«Οι Σύμμαχοι δεν επιχείρησαν να δολοφονήσουν τον Αδόλφο Χίτλερ, ούτε στόχευσαν άμεσα τον Ιάπωνα αυτοκράτορα Χιροχίτο ή τον Ιταλό ηγέτη Μπενίτο Μουσολίνι».

Πάντως, ο κανόνας αυτός, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ανατράπηκε, καθώς επικράτησαν νέες ηθικές και υλικές εκτιμήσεις.

Στις δίκες εγκλημάτων πολέμου της Νυρεμβέργης και του Τόκιο, οι νικητές απέρριψαν τη μέχρι τότε διάκριση μεταξύ δημόσιων και ιδιωτικών πράξεων και θεώρησαν Ιάπωνες και Γερμανούς αξιωματούχους προσωπικά υπεύθυνους για τις ειδεχθείς πράξεις τους.googletag.cmd.push(function() { googletag.display("300x250_m2"); }); «Πλέον οι μεμονωμένοι ηγέτες ήταν ηθικά υπόλογοι για τις αποφάσεις τους, γινόταν ευκολότερο να δικαιολογηθεί άμεση δράση εναντίον όσων κρίνονταν ιδιαιτέρως μοχθηροί ή επικίνδυνοι».

Συνεπώς, συνεχ...

Πηγή/Περισσότερα: in.gr

Μείνετε σε επαφή μαζί μας:

Κάντε like κι ακολουθήστε τη σελίδα μας στο Facebook

Στο Twitter: Follow